You've got mail!
Blijf op de hoogte en volg Britt
12 Mei 2015 | Thailand, Bangkok
Dat was wat de mevrouw (of meneer, ik weet niet nog steeds niet…) naar me riep gisteren. Met de paar Engelse woordjes die hij/ze had, werd me een pakketje overhandigd. Ik had al een paar dagen een vermoeden dat ik post zou krijgen, maarja, dat de post hier aankomt is geloof ik ook niet helemaal vanzelfsprekend…
Maar daar was het dan toch! Een pakketje uit Nederland! Een boekje vol met lieve berichtjes, foto’s, tekeningen van al mijn lieve vrienden en familie. Voor iedereen die dit leest en hier aan mee heeft gewerkt: nogmaals, heeeeel erg bedankt! Ik heb mega zitten genieten tijdens het lezen! En als jullie missie was: ‘making Britt cry’, dan is dat jullie gelukt! Mijn officiele eerste tranen zijn gevallen, jeuuuuj! Haha! Gelukkig waren het tranen van geluk!
Afgelopen week was weer amazing! Nieuwe mensen ontmoet, nieuwe plekken gezien en weer nieuwe cultuur opgesnoven. Dat dat überhaupt mogelijk is… 1 stad, en toch blijf je van de ene verbazing in de andere lopen en van de ene cultuurshock in de andere. Ik vraag me toch af of dat zo blijft… Ik denk het wel…
Afgelopen weekend hebben we het wereldberoemde Chinatown bezocht! Niet voor niets beroemd, het is namelijk de grootste Chinatown ter wereld! Ongelooflijk, wat een lichten, wat een geuren en wat een mensen! Persoonlijk zie ik het verschil tussen een Chinees en een Thai niet echt (sorry), maar dat er verschillen zijn, was wel duidelijk terug te zien in deze indrukwekkende buurt.
Uiteraard hadden Maud en ik research gedaan van tevoren (jaja, wij zijn verstandige meiden) en lazen we vrijwel overal terug dat Chinatown de plek was voor eten, eten en eten. Met bovenaan het lijstje: seafood! Op het moment dat we de taxi uit stapten, met open mond by the way, kwamen we al vrijwel meteen aan bij het stukje waar ik zoveel over had gelezen: op een hoek van de hoofdstraat van Chinatown, liggen twee seafood restaurantjes (lees: kraampje met plastic stoeltjes) tegenover elkaar en gaan volop de strijd met elkaar aan. Het was wel overduidelijk wie die avond het meest populair was: het meest bekende restaurant ‘T&K Seafood’. Maud en ik stonden in de rij en werden vrij snel door een vriendelijke ober eruit geplukt om aan een tafeltje plaats te nemen. Even voor de duidelijkheid, dit gaat niet zoals in Nederland! In Nederland wordt je jas mooi aangenomen, word je naar je (eigen) tafeltje gebracht en lacht een vriendelijke ober je toe met de menukaart in zijn handen. Hier werden we aan een lange plastic camping tafel geplaatst op plastic krukjes. Maud zat tegenover me, links van me zaten 6 mensen, rechts van me nog eens 4. Allemaal te bunkeren alsof hun leven ervan af hing. Ik, als echte horecatijger, bekeek het eens allemaal goed en zei tegen Maud: ‘’wat is dit ge-wel-dig!!!!!’’
We kregen de menukaart en uiteraard koos ik voor de Gamba’s. En niet zomaar Gamba’s, wat een mega dingen zeg! Niet normaal!
Na hier lekker net zo asociaal te hebben gegeten als de rest doet (heerlijk met je handen), hebben we de rest van Chinatown verkend. Ik had letterlijk oren en ogen te kort. Ik ben 4x bijna aangereden door een scooter, omver gelopen door een mevrouw met een viston op een karretje, plat gedrukt door toeristen en lokale mensen, verblind door de miljoenen neonlampjes, maar wauw, wat een heerlijke plek!
Vervolgens zijn we nog naar (ofcourse) Kao San Road gegaan. Lekker beetje geshopt, weer de massagesalon opgezocht en weer op het terras gaan zitten met een cocktailtje. Wat hebben we het slecht hier zeg (het leven doordeweeks is trouwens wel echt zwaar, dus heb medelijden!). We hebben heerlijk genoten, gelachen en plezier gehad. Wat een dag.
Zondag weer vroeg uit de veren, want het was Moederdag, jaaaa! En ook ik kon mijn allerliefste mama natuurlijk niet zonder verrassing laten zitten op deze dag. Want ja, geef toe, aangezien het elke dag kinderdag is (want dat hebben ze jullie allemaal zeker weten wel een keer wijsgemaakt), stond vandaag toch echt in het teken van mama. In mijn mooiste jurkje, met mijn leukste lach, heb ik daarom vanuit mijn balkonnetje, met prachtig uitzicht en een zonnetje, een videoboodschap opgenomen die Roger thuis zou afspelen bij het geven van mijn cadeautje. Gelukkig heeft het de reactie opgeleverd die ik graag wilde: mama verrast (vast ook in tranen) en ik blij.
Om mijn blog mee af te sluiten, wil ik jullie nog iets mega gaafs vertellen! Gisteren, heb ik eindelijk mijn tripje naar Chiang Mai geboekt, met als absolute hoogtepunt: overnachten op een olifantenkamp! Het park heet Elephant Nature Park en ik heb de eer om hier twee dagen vrijwilligerswerk te gaan doen en letterlijk te leven en slapen tussen de olifanten. Zo zijn wij er om de olifanten te voeden, te wassen in de rivier en heerlijk met ze te knuffelen en vooral liefde te geven. In dit park, worden namelijk olifanten onder gebracht die een vreselijk leven gehad hebben. Zo leven hier olifanten die voorheen leefden als straatolifant of draagolifant die tijdens trekkingen ingezet werden of olifanten die op andere manieren voor commerciële doeleinden werden ingezet. Olifanten die zich tijdens commerciële activiteiten verzetten, worden mishandeld. Zo komt er een vreselijk martelingsproces kijken bij het leren van de trucjes en het geven van shows. Echt vreselijk. Zo zijn er in het Elephant Nature Park ook olifanten die deels of geheel blind zijn, omdat hun mahout (soort van baas) steentjes in hun ogen geschoten heeft wanneer een olifant niet ‘luisterde’.
Ik voel me zo ontzettend vereerd en bevoorrecht dat ik er deel van uit mag maken om deze dieren het bestaan te geven wat ze verdienen, ook al is het maar voor twee dagen. Die gedachte, geeft me voor de tweede keer deze reis tranen, van verdriet, maar ook zeker van geluk.
Heel veel liefs
Maar daar was het dan toch! Een pakketje uit Nederland! Een boekje vol met lieve berichtjes, foto’s, tekeningen van al mijn lieve vrienden en familie. Voor iedereen die dit leest en hier aan mee heeft gewerkt: nogmaals, heeeeel erg bedankt! Ik heb mega zitten genieten tijdens het lezen! En als jullie missie was: ‘making Britt cry’, dan is dat jullie gelukt! Mijn officiele eerste tranen zijn gevallen, jeuuuuj! Haha! Gelukkig waren het tranen van geluk!
Afgelopen week was weer amazing! Nieuwe mensen ontmoet, nieuwe plekken gezien en weer nieuwe cultuur opgesnoven. Dat dat überhaupt mogelijk is… 1 stad, en toch blijf je van de ene verbazing in de andere lopen en van de ene cultuurshock in de andere. Ik vraag me toch af of dat zo blijft… Ik denk het wel…
Afgelopen weekend hebben we het wereldberoemde Chinatown bezocht! Niet voor niets beroemd, het is namelijk de grootste Chinatown ter wereld! Ongelooflijk, wat een lichten, wat een geuren en wat een mensen! Persoonlijk zie ik het verschil tussen een Chinees en een Thai niet echt (sorry), maar dat er verschillen zijn, was wel duidelijk terug te zien in deze indrukwekkende buurt.
Uiteraard hadden Maud en ik research gedaan van tevoren (jaja, wij zijn verstandige meiden) en lazen we vrijwel overal terug dat Chinatown de plek was voor eten, eten en eten. Met bovenaan het lijstje: seafood! Op het moment dat we de taxi uit stapten, met open mond by the way, kwamen we al vrijwel meteen aan bij het stukje waar ik zoveel over had gelezen: op een hoek van de hoofdstraat van Chinatown, liggen twee seafood restaurantjes (lees: kraampje met plastic stoeltjes) tegenover elkaar en gaan volop de strijd met elkaar aan. Het was wel overduidelijk wie die avond het meest populair was: het meest bekende restaurant ‘T&K Seafood’. Maud en ik stonden in de rij en werden vrij snel door een vriendelijke ober eruit geplukt om aan een tafeltje plaats te nemen. Even voor de duidelijkheid, dit gaat niet zoals in Nederland! In Nederland wordt je jas mooi aangenomen, word je naar je (eigen) tafeltje gebracht en lacht een vriendelijke ober je toe met de menukaart in zijn handen. Hier werden we aan een lange plastic camping tafel geplaatst op plastic krukjes. Maud zat tegenover me, links van me zaten 6 mensen, rechts van me nog eens 4. Allemaal te bunkeren alsof hun leven ervan af hing. Ik, als echte horecatijger, bekeek het eens allemaal goed en zei tegen Maud: ‘’wat is dit ge-wel-dig!!!!!’’
We kregen de menukaart en uiteraard koos ik voor de Gamba’s. En niet zomaar Gamba’s, wat een mega dingen zeg! Niet normaal!
Na hier lekker net zo asociaal te hebben gegeten als de rest doet (heerlijk met je handen), hebben we de rest van Chinatown verkend. Ik had letterlijk oren en ogen te kort. Ik ben 4x bijna aangereden door een scooter, omver gelopen door een mevrouw met een viston op een karretje, plat gedrukt door toeristen en lokale mensen, verblind door de miljoenen neonlampjes, maar wauw, wat een heerlijke plek!
Vervolgens zijn we nog naar (ofcourse) Kao San Road gegaan. Lekker beetje geshopt, weer de massagesalon opgezocht en weer op het terras gaan zitten met een cocktailtje. Wat hebben we het slecht hier zeg (het leven doordeweeks is trouwens wel echt zwaar, dus heb medelijden!). We hebben heerlijk genoten, gelachen en plezier gehad. Wat een dag.
Zondag weer vroeg uit de veren, want het was Moederdag, jaaaa! En ook ik kon mijn allerliefste mama natuurlijk niet zonder verrassing laten zitten op deze dag. Want ja, geef toe, aangezien het elke dag kinderdag is (want dat hebben ze jullie allemaal zeker weten wel een keer wijsgemaakt), stond vandaag toch echt in het teken van mama. In mijn mooiste jurkje, met mijn leukste lach, heb ik daarom vanuit mijn balkonnetje, met prachtig uitzicht en een zonnetje, een videoboodschap opgenomen die Roger thuis zou afspelen bij het geven van mijn cadeautje. Gelukkig heeft het de reactie opgeleverd die ik graag wilde: mama verrast (vast ook in tranen) en ik blij.
Om mijn blog mee af te sluiten, wil ik jullie nog iets mega gaafs vertellen! Gisteren, heb ik eindelijk mijn tripje naar Chiang Mai geboekt, met als absolute hoogtepunt: overnachten op een olifantenkamp! Het park heet Elephant Nature Park en ik heb de eer om hier twee dagen vrijwilligerswerk te gaan doen en letterlijk te leven en slapen tussen de olifanten. Zo zijn wij er om de olifanten te voeden, te wassen in de rivier en heerlijk met ze te knuffelen en vooral liefde te geven. In dit park, worden namelijk olifanten onder gebracht die een vreselijk leven gehad hebben. Zo leven hier olifanten die voorheen leefden als straatolifant of draagolifant die tijdens trekkingen ingezet werden of olifanten die op andere manieren voor commerciële doeleinden werden ingezet. Olifanten die zich tijdens commerciële activiteiten verzetten, worden mishandeld. Zo komt er een vreselijk martelingsproces kijken bij het leren van de trucjes en het geven van shows. Echt vreselijk. Zo zijn er in het Elephant Nature Park ook olifanten die deels of geheel blind zijn, omdat hun mahout (soort van baas) steentjes in hun ogen geschoten heeft wanneer een olifant niet ‘luisterde’.
Ik voel me zo ontzettend vereerd en bevoorrecht dat ik er deel van uit mag maken om deze dieren het bestaan te geven wat ze verdienen, ook al is het maar voor twee dagen. Die gedachte, geeft me voor de tweede keer deze reis tranen, van verdriet, maar ook zeker van geluk.
Heel veel liefs
-
12 Mei 2015 - 13:18
Mammie:
He lieve schat, wederom je verslag met open mond en vol trots gelezen! Echt super gaaf! Wat een belevenissen hebben jullie al gehad en ga je nog zeker ervaren! Wat betreft je moederdag verrassing, ja, die heeft echt zijn uitwerking gehad, net als vroeger de zelfgemaakte cadeautjes van school, helemaal onder de indruk en een super blije en ontroerde moeder!! xxx Geniet nog van alles wat jullie tegenkomen en weer kijk ik voor spanning uit naar het volgende verslag!! LOVE YOU!! -
12 Mei 2015 - 13:34
Gerda Suilen:
Heerlijk verhaal weer Britt! Fijn om te lezen dat jullie het goed naar jullie zin hebben! Sjiek dat het je gelukt is om bji de "olifantenopvang" vrijwilligers werk te gaan doen. Zal zeker een bijzondere ervaring zijn.
Nog heel veel succes met de stage en veel plezier en genieten met alles wat je meemaakt
Gr.Gerda -
12 Mei 2015 - 16:36
Roger:
Ha lieverd! Super verhaal wederom! Ook al heb je me alles al 2x verteld het blijft heel leuk en sjiek om t te lezen! Fijn dat je t naar je zin hebt maar t wordt wel tijd dat je weer terug naar mij en puk komt want we MISSEN JOU! Heel veel succes nog en tot zo op skype! Love u en ik poot van puk! :-P -
12 Mei 2015 - 17:34
Ronny Motké:
Wat erg leuk om zo te lezen wat jullie allemaal mee maken!! groetjes Uit Beek!! -
12 Mei 2015 - 20:56
Eddy En Ellies:
Hallo Britt.
Wat beleven jullie een hoop in deze korte tijd, wij kunnen ons een beetje indenken hoe het er uit ziet bij jullie. Het lijkt allemaal een beetje op onze vakantie in Vietnam.
Ben heel benieuwd straks naar het avontuur olifantenkamp. Geniet en snuif het allemaal op de cultuur de mooie gebouwen en het vele eten.
Groetjes Eddy en Ellies. -
14 Mei 2015 - 10:07
Frans:
Hey Brittje wat een geweldig verslag, en dat olifantenpark lijkt me ook geweldig, misschien tref je Monique die bij mij op kamers heeft gezeten daar ook haha. Ik ben heel erg blij dat je alles zo intens beleefd daar aan de andere kant van de wereld. We missen je heel erg, maar over 2 maanden ben je er weer, maar eerst lekker genieten, en dan nog de laatste 2 weken met mam. laat haar maar niet teveel lopen want haar conditie laat nogal te wensen over haha. Nogmaals heel veel plezier en ook de groetjes aan Maud.
Groetjes Pap hvj xxxxx
-
28 Mei 2015 - 22:13
Ingrid Van Mulkom:
Hoi Britt,
Leuk om je verhaal te lezen! Chiang Mai is prachtig en bijzonder dat je naar het elephantcamp gaat! Ik lees met veel plezier je blogs op het leerplein! Bijzonder wat jullie daar allemaal leren en zien van het onderwijs! We praten er nog wel over als je terug bent!!
Nog veel plezier,geniet van het prachtige land!
Groetjes,
Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
